مدعى و تازه به دوران رسيده / خالى بند / بى اعتبار

ريشه :
در زبان عربى فعل "هَفَتَ" به معناى وراجى و پرحرفى كردن بود كه به مرور نوع تلفظ اين كلمه به "هُفْتْ" تغيير كرد.
اين كلمه از اواخر دهه ٨٠ و اوايل ٩٠ به شكل فراگيرى در ميان مردم فارسى زبان خوزستان بخصوص شهر اهواز رايج شد.

مثال :
اين هُفْتى ها چى هستن باشون ميگردى؟
ها هم هُفتى بازيت گل كرد؟
طرف هُفت خالص بود!

دهه ٨٠